U Dvorskome hramu Svetog apostola Andreja Prvozvanog, pod svodovima koji pamte istoriju i lične molitve srpskih vladara, krsna slava doma Karađorđevića ove godine dobila je ton sabranosti i duboke crkvene ozbiljnosti. Nije to bio tek protokolarni događaj, već istinski liturgijski trenutak u kojem se porodično predanje spojilo sa puninom crkvenog života.
Karađorđevići slave Svetog Andreja Prvozvanog od 1890. godine, kada je prestolonaslednik Petar Karađorđević doneo odluku da, umesto dotadašnjeg zaštitnika doma Svetog Klimenta, kraljevska porodica kao svoju krsnu slavu proslavlja Svetog Andreja Prvozvanog.
Liturgija kao središte porodičnog i crkvenog sabranja
Svetu arhijerejsku liturgiju, povodom krsne slave kraljevskog doma, služio je patrijarh srpski Porfirije. Uz domaćina, prestolonaslednika Aleksandra Karađorđevića, i članove kraljevske porodice, u molitvenom sabranju učestvovali su i arhijereji Srpske pravoslavne crkve: mitropolit crnogorsko-primorski Joanikije, episkopi šumadijski Jovan, braničevski Ignatije, valjevski Isihije i šabački Jerotej. Njihovo prisustvo dalo je liturgiji karakter vidljivog svedočanstva jedinstva i kontinuiteta Crkve.
Liturgijsko sabranje nastavljeno je činom blagosiljanja slavskih darova i lomljenja slavskog kolača, koji je Patrijarh Porfirije izvršio zajedno sa prestolonaslednikom Aleksandrom i članovima kraljevskog doma. U tom gestu, jednostavnom i prepunom značenja, ogleda se suština krsne slave – predavanje doma i porodice Bogu, uz zahvalnost i molitvu za budućnost.
Poruka patrijarha Porfirija i šire značenje slave
Obraćajući se prisutnima, patrijarh Porfirije nije govorio jezikom protokola, već je uputio poruku koja prevazilazi jedan dan u godini. Poželevši da porodica Karađorđević „bude prva po poverenju u Boga, prva u nadanju i da prvenstvuje u ljubavi“, Patrijarh je jasno naglasio da se istinsko prvenstvo ne meri titulama, već spremnošću da se prednjači u veri i odgovornosti prema bližnjima. Takav put, kako je istakao, ne ostaje bez Božjeg prisustva.
Njegovoj Svetosti sasluživali su arhimandrit Gerasim, sabrat manastira Hilandara, jerej Mihailo Rapajić, starešina Dvorske crkve, protođakoni Dragan Radić i Radomir Vrućinić, kao i đakon Vasilije Perić, čime je liturgija dobila pun i dostojanstven tok, primeren značaju mesta i praznika.
Proslavi krsne slave prisustvovali su i predstavnici drugih verskih zajednica: nadbiskup beogradski kardinal Ladislav Nemet i beogradski muftija Mustafa Jusufspahić, kao i članovi Krunskog veća i brojni visoki gosti iz zemlje i inostranstva. Njihovo prisustvo svedočilo je da krsna slava, iako duboko ukorenjena u pravoslavnom predanju, nosi i širu poruku – poruku susreta, poštovanja i zajedničke molitve za mir i dobro.
Na Belom dvoru toga dana nije se slavila samo porodična tradicija. Slavilo se pamćenje, odgovornost i zavet da se vera ne nosi kao znak prošlosti, već kao živo opredeljenje koje obavezuje i danas.
Dvadeset pet godina vežbe i dar za ukrašavanje učinili su da jedan kolač postane simbol čuvanja tradicije.
Skoro tri decenije ovaj zanatlija iz Ježevice izrađuje voštanice po manastirskom predanju, učeći nas da se prava sveća ne stvara mašinom, već strpljenjem, iskustvom i verom koja se ne gasi ni kada plamen dogori.
Zivotni put Svetog Andreja galilejskog ribara do mučenika na krstu u obliku slova X, obeležio je hrišćanstvo od Svete zemlje do obala Crnog mora.
Izbor novog zaštitnika kraljevskog doma osvetljava put dinastije kroz tragedije, istorijske prekretnice i večnu vezu sa verom.
POGLEDAJTE JOŠ:
NESTALA SRPKINJA U PARIZU! Nadežda poslednji put viđena kako ulazi u metro, iako to nikad nije činila! OBJAVLJENI POTRESNI DETALJI!
BMW IZLETEO SA PUTA I POKOSIO DEVOJKU NA STAJALIŠU! Užas na Voždovcu!
Na svaku utakmicu izlazimo sa istim ciljem, da pobedimo