ŽIVOTOPIS NOVOG VLADIKE SPC: Patrijarh Porfirije hirotonisao arhimandrita Nikona u episkopa jenopoljskog

Upućujući očinsku pouku novoizabranom episkopu, poglavar SPC kazao je reči duboke mudrosti i vere:

– Danas smo imali hirotoniju novog episkopa, vladike Nikona, znajući da je liturgija ono što nam je predato od Gospoda i da je on kroz liturgiju naš Spasitelj ovde i sada i u vekove vekova. Zato, kada govorimo o episkopu u ovakvom kontekstu, znamo da je to tajna koja je predata samim Gospodom Hristom da episkop bude naslednik apostola. Gospod nam je dao da se Crkva produžuje i kao predanje kroz sve vekove svakoj generaciji daruje – kazao je patrijarh.

Primivši arhijerejski žezal iz ruku patrijarha srpskog Porfirija, episkop jenopoljski Nikon izgovorio je pristupnu besedu:

– Vaša svetosti, vaša visokopreosveštenstva i preosveštenstva – draga u Hristu braćo arhijereji; gospodo velikodostojnici države i društva; časni oci, prezviteri i đakoni; najprepodobniji monasi i monahinje; draga braćo i sestre – blagosloveni narode Božji, danas sa sveštenim trepetom stojim pred Bogom, pred Gospodom „koga slave vojske nebeske i pred kim drhte heruvimi i serafimi“; danas stojim pred vama, ljubljenim narodom Božjim, carskim sveštenstvom, i davidovskim oduševljenjem blagodarno kličem pred svom punoćom saborne Crkve: „Gle, kako je lepo i krasno, kada sva braća žive zajedno!“ (Ps 132, 1). – rekao je vladika Nikon, nastavljajući besedu mudrim rečima.

SPC

Episkop jenopoljski Nikon, vikar patrijarha srpskog, svetovnog imena Branko Cvetićanin, rođen je na Krstovdan, 27. septembra 1958. godine, u Kaću, od blagočestivih roditelja Nedeljka i Marice. Njegov put ka duhovnom vrhuncu započeo je tiho i skromno, kroz osnovnu školu u rodnom mestu i gimnaziju u Novom Sadu.

Kao student Prirodno-matematičkog fakulteta u Novom Sadu, Branko je osećao nemir i duhovnu glad, koja ga je na kraju dovela do vrata Svetogarhangelske lavre u Kovilju. Tamo, u tihom molitvenom sklopu, postaje iskušenik pod vođstvom duhovnika i nastojatelja, tada jeromonaha Porfirija (Perića).

Iskušenik Nikon u koviljskoj lavri stasavao je u blagoslovenoj atmosferi, učeći drevnom vizantijskom pojanju i učestvujući u napornom radu na obnovi manastira. Njegova vernost i predanost ubrzo su prepoznate, pa je na Sretenje 1995. godine, po činu male shime, postao monah Nikon, po uzoru na Prepodobnog Nikona Radonješkog.

SPC

Kao monah, preuzima odgovornost za ekonomske aktivnosti manastira, doprinoseći njegovom napretku i stabilnosti. Njegov trud u vraćanju nepravdeno oduzete manastirske imovine omogućio je da Sveti arhangeli u Kovilju postanu jedan od najprepoznatljivijih manastira u SPC.

Učinjen jerođakonom 2004. godine, a potom i jeromonahom 2007. godine, Nikon je ostao veran svojoj misiji, kao učitelj veronauke, duhovnik i obnovitelj monaškog života, najpre u Kovilju, a potom i u Zagrebu, gde je predano radio na okupljanju srpske pravoslavne zajednice.

Svoj monaški put krunisao je ljubavlju prema crkvenoj muzici i bogosluženju, ističući se kao član Vizantijskog hora manastira Kovilja. Njegovo pojanjem obogaćeno prisustvo u svetim službama širom sveta svedočilo je o lepoti i dubini pravoslavne duhovnosti.

Danas, kao episkop jenopoljski, nastavlja da svedoči istinu Hristovu, duhovno vođen patrijarhom Porfirijem, i preuzima odgovornost za duhovno i materijalno uzdizanje poverenih mu vernika.

U mudrosti patrijarhovih reči i u delima novog episkopa, prepoznajemo neprekidno predanje vere koje seže kroz vekove, obnavljajući Crkvu u svakom pokoljenju. Na ovaj način, episkop Nikon postaje ne samo naslednik apostola, već i živonosni most između prošlosti i budućnosti Crkve, darujući veru i nadu svakom verniku koji ga sretne.